تأثیر استفاده از کتامین و ترامادول وریدی حین عمل جراحی بر تهوع و استفراغ بعد از عمل و میزان داروی ضد استفراغ مصرفی در بیماران تحت بیهوشی عمومی

مقدمه: میزان شیوع تهوع و استفراغ بعد از عمل (post operative nausea and vomiting یا ponv) در اعمال جراحی گوناگون و نیز روش های مختلف بیهوشی بسیار متفاوت دکر شده است. این عارضه موجب نارضایتی بیماران، تأخیر در ترخیص، بستری بیمارستانی پیش بینی نشده و استفاده از داروهای مختلف می شود. ما در این مطالعه، تأثیر استفاده از کتامین و ترامادول وریدی حین عمل را بر تهوع و استفراغ بعد از عمل و میزان داروی ضد تهوع مصرفی در ریکاوری و 24 ساعت بعد مقایسه کردیم. روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور و دارونما- دارو بود که بر روی 150 بیمار زن و مرد 65-18 سال، asa (american society of anesthesiologists) i و ii، کاندید بیهوشی عمومی انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه نرمال سالین مقدار 2 سی سی نرمال سالین، در گروه کتامین مقدار 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم دارو به صورت وریدی و در گروه ترامادول به میزان 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم ترامادول وریدی نیم ساعت قبل از اتمام عمل جراحی تزریق شد. تمامی بیماران از جهت تهوع و استفراغ در ریکاوری و 24 ساعت بعد از عمل تحت نظر قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه ی 16 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سه گروه از لحاظ ویژگی های دموگرافیک و مدت عمل یکسان بودند. میانگین شدت تهوع در ریکاوری در سه گروه کتامین، ترامادول و نرمال سالین به ترتیب 31/0 ± 2/1، 78/0 ± 89/1و 25/1 ± 2/2 بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کتامین باعث کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می شود. همچنین ترامادول باعث افزایش این عارضه در بعد از عمل نمی شود.